Στόχος μας η αναζήτηση των συνηθειών της καθημερινής ζωής του Βυζαντινών. Μέσα από τα χρηστικά κεραμικά σκεύη που κατασκεύασαν οι Βυζαντινοί, δόθηκε η ευκαιρία στους μαθητές να γνωρίσουν τις διατροφικές τους συνήθειες.
Οι μαθητές μας μαγείρεψαν αλά Βυζαντινά, γεύτηκαν τα αρώματα των μπαχαρικών και των χορταρικών που συνήθιζαν να περιέχουν οι βυζαντινές μαγειρείες. Παράλληλα πήραν γνώσεις για την προέλευση και την ιστορία των εδώδιμων υλικών.
Οι μαθητές μας κατανόησαν τη δυσκολία της αναζήτησης πληροφοριών για το τι έτρωγαν οι Βυζαντινοί και κυρίως για τον τρόπο με τον οποίο μαγείρευαν τα φαγητά τους και για τη δοσολογία επίσης των διαφόρων υλικών που απαιτούσε η κάθε φάση της παρασκευής ενός φαγητού. Η ομάδα οργανώνει το δικό της εικαστικό εργαστήρι και μαγειρείο όπου πρώτα σχεδιάζουν και χρωματίζουν (ελεύθερο σχέδιο) το πήλινο πιάτο ή πινάκιο, όπου εκεί συνήθως οι Βυζαντινοί τοποθετούσαν εδέσματα όπως τις < Αμανίται >. Σε δεύτερη φάση τα παιδιά μαγειρεύουν <αμανίται> δηλ. μια συνταγή με μανιτάρια, αλάτι πιπέρι μαζί με φέτες αχλαδιού, αχνιστά ή τηγανητά. Έτσι παίρνουν την πρώτη τους γεύση αλά Βυζαντινά.
Συνεχίζουν με πηλό την δημιουργία πήλινων πιάτων ή πινακίων για να περάσουν στην δεύτερη απόπειρα μαγειρικής, στο περίφημο <σφουγγάτο>, αυγά χτυπημένα ή ολόκληρα (μάτι ) με μυρωδικά και κρεμμύδι.
Δημιουργούν με πηλό μικρογραφίες πήλινων αποθηκευτικών πιθαριών, πήλινα τσουκάλια για μαγείρεμα, πήλινες χύτρες με καπάκια.
Οι μαθητές θέλησαν με πιο μοντέρνο εικαστικό τρόπο να παρουσιάσουν έργα και δημιουργίες τους μέσα από την τεχνική του κολάζ, ολοκληρώνοντας έτσι τον κύκλο του χθες και του σήμερα, μέσα από την γνώση και τις εικόνες που έκαναν κτήμα τους κατά την διάρκεια του προγράμματος. Οι μαθητές μας έδειξαν πραγματικό, ειλικρινές ενδιαφέρον και χάρηκαν με κάθε δραστηριότητα του θέματος.